තාරුකා නිදන නිලබර අහස යට
අදරෙත් සොරාගෙන නුබ නිදනවද
මග බලා හිදිමි ගනදුරු රෙයක් මෙද
සඳ සේම නෙගී එනතුරු හිතට නුබ
කෙළවරක් පෙනෙන නොපෙනෙන අහස යට
හිතුමතේ එත යන්නට හිතනවද
ඔය සිනා වතට පුරහද එබෙන විට
තාරුකා අතුල පිනි දිය පවස කිම
නෙතු පුරා නෙගෙන උණුසුම් කදුලකට
ඉඩ දෙන්න මගේ නෙතු යට සෙගවෙන්න
ඉදු නීල කෙල්ම සගවාගෙන ඉන්න
මම එවිත් බලා යන්නම් නොකියාම
පදරචනය ; උදිත වීරසිංහ
කියාදෙන්න මට මිහිරිම කවියක
තනුව උනේ කොහොමද කියලා
වසන්ත කෝකිලයන්ගේ
තුඩගින් ගිලිහී එතින් එතට ....
පෙන නැගෙනා . ......
කල්ප කාලයක් පෙරුම් පුරාගෙන
සසර ඉමේ හමුවන යාමේ
මගේ සෙනෙහසේ කවිය ලියන්නට
එඉ නුබ මෙතරම් ලත වෙන්නේ
හිතේ පිපෙන හෙගුමන් අතරේ හිද
එත එදීයන සිහින් දුකක පෙටලී
එතින් එතට එතින් එතට
සිහින් හැදින් මුමුණා ...
මගේ කවිය ඇසුනා
පදරචනය ; උදිත වීරසිංහ
2010/06/02
මගෙ තනි හිත අද්දර නුබ
තනියට එවිදින්
මෙදියම් රේ අකසේ.....
සරා සඳට හොරෙන් හොරෙන්
සිතුවිලි තුල සක්මන් කර
කනට සෙමෙන් කොදුරාලා
දුක් ගී මුමුනඊ.....
සියපත් විල් දිය මත්තේ
පිපී දිලෙන පොද වෙස්සේ ....
සෙමෙන් සෙමෙන් තුරුළු වෙවී
හීගඩු පීදෙන යාමේ ........
නෙඋම් පෙතුම් පුරවාගෙන
නුබමය අවේ.......
නුබමඊ යන්න ගියේ ....
කළුවන් කළු වලා කුලෙන්
එබිකම් කර හිනාවෙලා ....
නෙඋම් පෙතුම පුරවාගෙන
තරු කෙට වන මුතු අහුරක
සෙගවී ආවත් ... .
ගල් පරයක හෙපී බිදී
මගේ පෙතුම් යට කරගෙන
දුක් ගී මිමිනෙඉ ...
පදරචනය ; උදිත වීරසිංහ
2010/06/12
සිහින මියෙන සද මියයන
අහස් නිම්නයේ ...............
ඒවිද යන්න එවිත් යන්න ඉරබටු තරුවේ
රේ සිහිනෙන් අදුර මෙදින් .......
අදුරු හදට පිය නගන්න ඉරබටු තරුවේ
ඉරට හදට තනි රකින්න
සුවප්න විජිතයේ ......
රේ සිහිනෙන් හදට වඩින්
ඉරබටු තරුවේ ....
උබත් මමත් පමණඉ අද
සිහින නිම්නයේ ...
එක හදකට පෙම් බදින්න
අනන්තය දිගේ
විරහ හිතට පියනගන්න
ඉරබටු තරුවේ
නුබත් මමත් විතරඉ අද
පාලු වීදියේ
පදරචනය :උදිත වීරසිංහ
ඉඩෝර උ මේ හිත අහසේ හිද
සක්මන් කලාට ලිහිනීයේ
මේ අහසේ නුබ නොදන්නා දේවල්
කොතෙකුත් ලිය වී එත රහසේ
අහස උසට නෙග් තුරුපත් අතරේ
සිහින වෙමානේ මේකුළු අතරේ
අන්දකාර ගැන අදුරු ඉමේ
නොදන්නා දේ සෙගවී එත්තේ
නෙතගින් කදුලක් පුරවගන නුබ
කොතෙකුත් සේරුවත් හිස් අහසේ හිද
නුබත් තනි උන මාත් තනි උනා
පමණී ලිහෙනියෝ
පදරචනය : උදිත වීරසිංහ
2010/0610
මා හද පාර ගිලිහුණු පද වෙල්
ගීයක අතුරා නුබට පුදන්නම්
එ ගීයේ රෙඩ් ශෝකී ගී හද
නෙසී නුබගේ
දෙසවන් අතරේ
සුමදුර ගීයක් මතු වීයන්
හිත තුල පේරී වදදුන් සිතුවිලි
වදන් වලට කෙටිවී
මගේ මුවින් ගිලිහෙන යාමේ
එ ගී හඩ නුබේ දෙසවන් අතරේ
බලාපොරොත්තුව ගෙන එවා
කාලය තුල සේගවීගත් මතකය
සිහිනෙන් විත් හඩ පාරද්දී
හෙගුම් වලට ඉඩදී මොහොතක්
හසරෙල් නගනු නෙතී
පදරචනය : උදිත වීරසිංහ
දයාබර අහස යට
නෙතු වෙලාගෙන හඩන
බිනර මහ අදුර මම
සුපුන් සද එලිය නුබ
නෙක වලාවන් අතර
රිදී පෙහෙ තනි තරුව
මගේ හද සව්ර අතර
නොලියඋණු කවිය නුබ
සදාකල් තනි මකන
අගිලි තුඩු අග රෙදෙන
දයාබර කවිය නුබ
බිනර මහ අදුර මම
පදරචනය ; උදිත වීරසිංහ
වසන්තයේ කොවුල් නදින් අවුරුදු එන වංගියේ
හිතට හොරා දුක ඇවිදින තුරුළු උනා රෙ යාමේ
නුබට දෙන්න කිසිවක් මට හිතාගන්න බෙරි උනේ
වාන් දමන මගෙ කව් හිත විතරඊ තිබුනේ නගේ
වහෙවාරන සළුපිලි අබරණ තිබුනත් හන්දියේ
එ කිසිවක් අරන් දෙන්න අතමිට නෙත නංගියේ
නෙතට හොරා නෙත රිදවා කදුලක් නෙගී වංගියේ
මගෙ කවි හිත අරන් ගිහින් කවි ලියපන් නංගියේ
එ කවි හිත නුබ අරගෙන කවි ලියනා සන්දියේ
පන්හිද තුඩු අතරේ පද අමුනන්නම් සීරුවෙන්
එ යාමේ නුබ ලිඋ ගී නුබ ගයනා යාමයේ
දුරින් ඉදන් වත් අහගෙන ඉන්නම් මගෙ නංගියේ
පදරචනය ; උදිත වීරසිංහ
2010/04/07
සඳ උතුරා පිටාර යන
නීල නයන ගංගාවේ .........
සෙමෙන් සෙමෙන් චංචල වී
මගේ සඳ බිදෙඉ .....
මා තවම වැවූ දියේ සැගවුණු මගේ සඳ සොයඊ
රත් නෙලුම් පිපෙඉ .......
නෙතු කැල්මෙන් නුබ සඳක් වගෙඉ .......
එ සදට තනිරකින තනිවූනු
තරුව මං වගෙඉ .............
මා නින්ද නැති රෙයේ හීනෙන් නුබේ අත අරන්
වැවූපිටිය පුරා සක්මන් කර වෙහෙස වී හිදෙඉ
මේ අහස මගේමඊ නුබ මට ඔච්චමට කියඊ
මා තවම නුබේ පාමුල තනි උණු තරුව තමඉ
ලේ මුසු සුවද දහදිය පිස එන සුළගේ
හද වත දැවේ ගිනියම් වූ රළු සුළගේ
ඉදිකටු තුඩට බැරි වුනු මැස්මක් නුඹගේ
හද වත පුරා එහෙ මෙහෙ දුව හැන්ගේ
නින්ද නැති පැයේ දැවටී
මගේ හිත යට කවිකම් කර
එ කවිකම් වැවූ නිල්ලේ
පිඋම් අතර සැගවූ නුබ
කොන් ගහේ අතු පතරින්
නැගෙන සිනා මුව සිපගෙන
හිත විල කැලබී ගිය කල
දිය යට හිද දගකල නුබ
ඉරා තිමිර අදුරු පටල
සිනා සගවාන හද තුල
සොයා සරු බිම් පුරා ගන්නට
පැහැදුල නුබ විය පෙරමග
නෙක හැගුම් හද දල්වමින්
එපා මා බැද තබන්නට
අදරෙන්...
ප්රෙමයෙන් පුරාගත්
රාගයේ නුරා විත
එපා තව අදරෙන් පුරවන්ට
ඉඩ දෙන්න ඉඩ දෙන්න
බැමි ලිහා ඉගිලෙන්න
විශ්වයට
අකීකරු නුබෙ සුසුම් දැළ මත
පැටලිලා ගිය මගේ නෙත්...
තේමා කදුලින් යදම් බැද සිත
අගුලු දැමුවේ මගේ නෙත්
මිහිරි වු නුබෙ පෙම් බදින සුළු කතා
සුරේ ගිලී ගිය හද
තව තවත් එහි ගැබුරු දිය මත
අද දෙමුවෙත් නුබේ පෙම් හඩ
නෙතට රසදුන උනත් නුබ රුව
නියගලා මල වී මගේ ලග
නොපෙන්වා නුබෙ විස පෙගුනු හද
මරා දෙමුවේ මගේ පෙම් හිත
දයාබර අහස යට
නෙතු වෙලාගෙන හඩන
...
බිනර මහ අදුර මම
සුපුන් සද එලිය නුබ
නෙක වලාවන් අතර
රිදී පෙහෙ තනි තරුව
මගේ හද සව්ර අතර
නොලියඋණු කවිය නුබ
සදාකල් තනි මකන
අගිලි තුඩු අග රෙදෙන
දයාබර කවිය නුබ
බිනර මහ අදුර මම
පදරචනය ; උදිත වීරසිංහ
සදට දිලෙන මල් වල රුව තරම් නුබ හැඩයි
නෙතට නැගුනු සතුටු කදුල වගේ ලස්සනයි
සිනා වපුල තරු යහනට වැටුණු සඳ වගෙයි
ඊටත් මගේ හද කතරේ පිපුණු මල වගෙයි
සදුන් ගසේ සමන් මලක් වගෙ නුබ එතී
දුරුතු මහේ සීතල වී මා වෙලා ගනිය්
රල නගනා රළ බිදගෙන නැගුනු රළ වේගේ
හද බිදගෙන කවියක් වී මුවට නුබ නැගෙයි
තුරු මුදුනේ තුරුපත් අග රැදුණු පිනි වගේ
හිත පත්ලේ දුක් කරදර නිවා නුබ නැගෙයි
එ යාමේ හිත පතුලේ නැගුනු ප්‍රේමයේ
ගීයක පද පිර වූවේ ඔබයි සොදුරියේ .
පදරචනය ; උදිත වීරසිංහ
2010/05/21
සඳ එලිය යටින් එබිකම් කරමින්
දුර ඈත සිතිජයේ පැන නැගෙනා .....
මුතු පුරා මතින් එබිකම් කරමින්
පෙර දිනයක හරි හදිස්සියෙන් නුබ ආවා....
හිතේ අගුලු ලා සිරගත ප්රේමය
අනන්තයේ හිස් අහසේ
තනි වුණු රෑ කොවුලකු තුඩ
නින්නාදව නැගෙනා යාමේ
හරි හදිස්සියෙනි නුබ අවේ
පාළුව රජවුණූ එ යාමේ
අසිනි වැසි වැටී දෝඕ ගලාගිය
කර්ණ කටුක හිත පතුලේ
දුවිලි සුළගේ කැලතී කැලතී
අවා සේ ඉක්මන් නොවුනත්
නුබ යන්න ගියා හෙමි හෙමිහිට
පදරචනය ..උදිත වීරසිංහ
එක කුඩයක තුරුළු වෙලා
ආදරෙන් බැදී
නුඹ සිටියා මතකයි
දුර අහස සේ එතී
එ අහසින් පැනනැගෙන්න ආදරෙත් අරන්
එක දවසක් මතකද දුර
අහස දෙස බලා
තනි තරුවට පෙම් කරනා බව හුගක් කියා
මගේ උරයේ මුහුණ හොවා දගකාර ඇසින්
කදුලක් වැගිරුවා මගේ උරමඩල තෙමා
සරා සඳ යන්න බැස
කලුවරට ඉඩ දිදී
පියුම් පත් හෙමින් ඇහෙරෙයි
රේ අහස යටින්
පදරචනය ; උදිත වීරසිංහ
කවිය කියන්නේ හිත්මතේ ලියන්න පුළුවන් දෙයක් නෙමෙයි කියලයි මට හිතෙන්නෙ....
කවියක් ලියන එක හුගක් ලේසි උනාට එක කියවන කෙනා එක හැම වෙලේම ගන්නේ තමන්ගේ
ජීවිතෙත් එක්ක බැදුණු අද්දැකීමක් විදියට .......
අපේ ජීවිතේ අපි මුල්ම කවිය ලියන්නේ අපේ අම්මට ....
එත් මම මුලින්ම කවියක් ලිවූවේ ආදරේ ගැන.....
මම තාමත් කවි ලියන්නෙ ආදරේ ගැන ......
එත් එක කවියක් වත් අමම්ට ලියන්න මම තාමත් වචන හොයනවා...
කවද හරි මම ඒ වචන හොයාගත්තු දවසට මගේ
ජීවිතේ ලියන ලස්සනම කවිය ලියනවා .....
