නින්ද නැති පැයේ දැවටී
මගේ හිත යට කවිකම් කර
එ කවිකම් වැවූ නිල්ලේ
පිඋම් අතර සැගවූ නුබ
කොන් ගහේ අතු පතරින්
නැගෙන සිනා මුව සිපගෙන
හිත විල කැලබී ගිය කල
දිය යට හිද දගකල නුබ
ඉරා තිමිර අදුරු පටල
සිනා සගවාන හද තුල
සොයා සරු බිම් පුරා ගන්නට
පැහැදුල නුබ විය පෙරමග
No comments:
Post a Comment