මට හිතෙන්නේ අපේ ජිවිතත් හරියට ගිරිකුලක් වගෙයි . එකේ මුදුනටම නගින්න අපි දරන්නේ ලොකු වෙහෙසක් ... එත් එක මුදුනටම නගින්නෙ කීයෙන් කීදෙනාද ?.... හුගක් ය අතරමේද ඇදගෙන වැටෙනව. තවත් අය කන්ද මැදදි ගමන ඇතහැරල අපහු පහල බහිනව...... එත් මම තාමත් ඒ කන්ද දිහා බලාගෙන ඉන්නවා විතරයි කියලයි මට හිතෙන්නෙ.........
Friday, July 30, 2010
නුබ ඇවිත් යන්න එක දවසක්
නුබ ඇවිත් යන්න එක දවසක්
මග බලාන ඉන්නම් කල්ප කලක්
නිල් තරු අතරින් සඳවතිය වෙලා
නුබ අවේ නැතිනම් කවදාවත්
මට දරාගන්න බෑ ඒ දුකනම්
නුබ සිනා සලන හැටි කර සරදම්
නිල් අහස දනීනම් කවදා හෝ
සඳවතිය වෙලා මගේ අහස යටින්
තරු රෑන පිරිවරා එනවාමයි
නෙතු පියන් යටට නුබ එනවාමයි
කතාකරන ඉදුනිල් දෙනුවන්
මග බලාන උන්නා මතකයි දැන්
ඒ නුවන් යටින් හිරු සඳු ඇවිදින්
ඇයි වහන් උනේ මේ තරම් කලින්
මට කියා දෙන්න නා මම තරහක්
පදරචනය ; උදිත වීරසිංහ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
supiri
ReplyDelete