මට හිතෙන්නේ අපේ ජිවිතත් හරියට ගිරිකුලක් වගෙයි . එකේ මුදුනටම නගින්න අපි දරන්නේ ලොකු වෙහෙසක් ... එත් එක මුදුනටම නගින්නෙ කීයෙන් කීදෙනාද ?.... හුගක් ය අතරමේද ඇදගෙන වැටෙනව. තවත් අය කන්ද මැදදි ගමන ඇතහැරල අපහු පහල බහිනව...... එත් මම තාමත් ඒ කන්ද දිහා බලාගෙන ඉන්නවා විතරයි කියලයි මට හිතෙන්නෙ.........
Thursday, June 24, 2010
අවුරුදු තිළිණය
වසන්තයේ කොවුල් නදින් අවුරුදු එන වංගියේ
හිතට හොරා දුක ඇවිදින තුරුළු උනා රෙ යාමේ
නුබට දෙන්න කිසිවක් මට හිතාගන්න බෙරි උනේ
වාන් දමන මගෙ කව් හිත විතරඊ තිබුනේ නගේ
වහෙවාරන සළුපිලි අබරණ තිබුනත් හන්දියේ
එ කිසිවක් අරන් දෙන්න අතමිට නෙත නංගියේ
නෙතට හොරා නෙත රිදවා කදුලක් නෙගී වංගියේ
මගෙ කවි හිත අරන් ගිහින් කවි ලියපන් නංගියේ
එ කවි හිත නුබ අරගෙන කවි ලියනා සන්දියේ
පන්හිද තුඩු අතරේ පද අමුනන්නම් සීරුවෙන්
එ යාමේ නුබ ලිඋ ගී නුබ ගයනා යාමයේ
දුරින් ඉදන් වත් අහගෙන ඉන්නම් මගෙ නංගියේ
පදරචනය ; උදිත වීරසිංහ
2010/04/07
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment