සඳ එලිය යටින් එබිකම් කරමින්
දුර ඈත සිතිජයේ පැන නැගෙනා .....
මුතු පුරා මතින් එබිකම් කරමින්
පෙර දිනයක හරි හදිස්සියෙන් නුබ ආවා....
හිතේ අගුලු ලා සිරගත ප්රේමය
අනන්තයේ හිස් අහසේ
තනි වුණු රෑ කොවුලකු තුඩ
නින්නාදව නැගෙනා යාමේ
හරි හදිස්සියෙනි නුබ අවේ
පාළුව රජවුණූ එ යාමේ
අසිනි වැසි වැටී දෝඕ ගලාගිය
කර්ණ කටුක හිත පතුලේ
දුවිලි සුළගේ කැලතී කැලතී
අවා සේ ඉක්මන් නොවුනත්
නුබ යන්න ගියා හෙමි හෙමිහිට
පදරචනය ..උදිත වීරසිංහ
No comments:
Post a Comment