මට හිතෙන්නේ අපේ ජිවිතත් හරියට ගිරිකුලක් වගෙයි . එකේ මුදුනටම නගින්න අපි දරන්නේ ලොකු වෙහෙසක් ... එත් එක මුදුනටම නගින්නෙ කීයෙන් කීදෙනාද ?.... හුගක් ය අතරමේද ඇදගෙන වැටෙනව. තවත් අය කන්ද මැදදි ගමන ඇතහැරල අපහු පහල බහිනව...... එත් මම තාමත් ඒ කන්ද දිහා බලාගෙන ඉන්නවා විතරයි කියලයි මට හිතෙන්නෙ.........
Thursday, June 24, 2010
ලිහිණීයෝ
ඉඩෝර උ මේ හිත අහසේ හිද
සක්මන් කලාට ලිහිනීයේ
මේ අහසේ නුබ නොදන්නා දේවල්
කොතෙකුත් ලිය වී එත රහසේ
අහස උසට නෙග් තුරුපත් අතරේ
සිහින වෙමානේ මේකුළු අතරේ
අන්දකාර ගැන අදුරු ඉමේ
නොදන්නා දේ සෙගවී එත්තේ
නෙතගින් කදුලක් පුරවගන නුබ
කොතෙකුත් සේරුවත් හිස් අහසේ හිද
නුබත් තනි උන මාත් තනි උනා
පමණී ලිහෙනියෝ
පදරචනය : උදිත වීරසිංහ
2010/0610
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment